100% Love

Μα δε σε προϊδεάζει ο τίτλος; Εμένα ναι, είδα αυτή την ταινία (η δεύτερη που έλεγα στο προηγούμενο ποστ) εν πολλοίς γιατί έχει πιασάρικο τίτλο! Λένε μην κρίνεις ένα βιβλίο από το εξώφυλλο, αλλά ευτυχώς και η ίδια η ταινία άξιζε τον κόπο.

Η ταινία αυτή λοιπόν, είναι μια ταινία για nerds. Λατρεύω τις ταινίες με nerds. Και ειδικά πως απεικονίζονται στον ινδικό κινηματογραφικό κόσμο. Είμαι ίσως απ' τις λίγες που το Love impossible είναι από τις αγαπημένες μου ταινίες, και τρελάθηκα με την Priyanka όταν ντύθηκε nerd για το ομώνυμο τραγούδι... αλλά ίσως όλα αυτά είναι θέμα για ένα άλλο ποστ. Στο θέμα μας λοιπόν:

Ο πρωταγωνιστής Μπαλού (Naga Chaitanya Akkineni) είναι το απόλυτο nerd: μονόχνωτος, εριστικός, αυστηρός και υπερόπτης, είναι πρώτος στο κολλέγιό του πάντα σε όλα τα διαγωνίσματα και για αυτό έχει θεσπίσει ένα καινούργιο έθιμο, να δίνει πάρτυ αυτός που έρχεται δεύτερος, γιατί αν έδινε ο πρώτος, θα έπρεπε να ξοδέψει μια περιουσία!

Στη σοφίτα του σπιτιού του κρατάει αιχμάλωτα μία ομάδα παιδιών, κάτω από στρατιωτικές συνθήκες μελέτης (φοράνε και στολή...), για να βεβαιωθεί ότι τηρούν το πρόγραμμα διαβάσματος...

Τα δύσμοιρα...

Την ίδια τύχη (για μικρό διάστημα όμως) θα έχει και η ξαδέρφη του Μαχαλάκσμι (Tamanna Bhatia), που έρχεται από το χωριό για να σπουδάσει στο ίδιο κολλέγιο με αυτόν. Μια και είναι φτωχή, ο πατέρας του Μπαλού πληρώνει τα δίδακτρά της και την φιλοξενεί στο σπίτι για όσο διάστημα κρατήσουν οι σπουδές.

Μπορούμε όλοι να φανταστούμε πώς εκνευρίζει αυτό το nerd μας: βλέπει την Μαχαλάκσμι στη αρχή σαν ένα χαζό ενοχλητικό παράσιτο, της απαγορεύει να τρώει κοτόπουλο γιατί "δεν είναι καλό για το μυαλό", και δεν καταδέχεται ούτε στο κολλέγιο να πάει μαζί της.

Το απαγορευμένο "φρούτο"...

Το κράξιμο...

Τα πράματα όμως αλλάζουν όταν οι γονείς του αρχίζουν να τον πιέζουν να την βοηθήσει με τα διαβάσματά της, και αναγκάζεται να της κάνει ιδιαίτερα, με αποτέλεσμα να έρθει πρώτη αυτή στο κολλέγιο! Από τότε γίνεται ορκισμένος της εχθρός και αρχίζουν οι δολιοφθορές: κάνει ότι περνάει απ'το χέρι του για να μελετήσει περισσότερο αυτός και να εμποδίσει την Μαχαλάκσμι να μελετήσει!
Η Μαχαλάκσμι όμως τον παίρνει χαμπάρι και ακολουθούν αντίποινα.

Να μην τα πολυλογούμε, ο ένας προσπαθεί να βγάλει το μάτι του άλλου μέχρι που αναγκάζονται να συμμαχήσουν γιατί ένας άλλος φοιτητής τους παίρνει την πρώτη θέση! Και φυσικά, ακολουθεί ο έρωτας...

Δυστυχώς όμως για τους πρωταγωνιστές μας, υψηλό IQ δε σημαίνει και υψηλά αισθήματα... Ο εγωισμός τους επικρατεί (ειδικά για τον Μπαλού δε το συζητώ, είναι εντελώς σπαστικός) και χωρίζουν. Φαγώνονται ποιος είναι ο καλύτερος, ποιος θα κάνει τη μεγαλύτερη εταιρία, ποιος θα πέσει στα πόδια του άλλου για να ζητήσει δουλειά... Ααααχχχ... παντού ίδιος είναι ο κόσμος...

Τι θα γίνει τελικά; Θα καταφέρουν οι πρωταγωνιστές μας να πλησιάσουν ο ένας την καρδιά του άλλου; Και τι κρύβεται στο παρελθόν του σογιού; Μήπως οι δικές τους διενέξεις δεν είναι παρά η επανάληψη ενός μοτίβου που πάει πολύ πίσω στο παρελθόν;;; Η συνέχεια επί της οθόνης...

Αυτό λοιπόν που είναι ενδιαφέρον στην ταινία για μένα, είναι το αιώνιο θέμα της σχέσης των δύο φύλων, και ειδικά όταν μπαίνουν ζητήματα απόδοσης (στη δουλειά και τις σπουδές) και επιτυχίας, που φαντάζομαι, και δω στην Ελλάδα, ακόμη παλεύουμε να βρούμε μια ισορροπία.  Ευτυχώς προσπαθεί να μην πάρει το μέρος κανενός, και δεν βάζει τον γυναικείο ρόλο να κάνει πίσω και να παρατάει σπουδές και δουλειά και να ορκίζεται αιώνια πίστη στον πολύ καλύτερό της σύντροφο (όπως έχω δει να κάνουν σε άλλες ταινίες, κάτι που για μένα είναι και ταπεινωτικό και εκτός πραγματικότητας). Οι χαρακτήρες αναπτύσονται με ισορροπία, δείχνοντας τα λάθη και του ενός και του άλλου, και δεν προσπαθούν να δώσουν κανένα "δίδαγμα".

Για το τέλος, αυτό το item song, με το ξεχαρβαλωμένο χορευτικό (στην νότια Ινδία μου φαίνεται ότι έχουν διαφορετικά στάνταρ για την καλαισθησία μιας χορογραφίας απ' ότι στο Μπόλλυγουντ)!