Σε σκηνοθεσία του Anurag Kashyap, και (υπέροχη) κινηματογράφηση του Rajeev Ravi, η ταινία γυρίστηκε με πολύ μικρό προϋπολογισμό και σχεδόν άγνωστο καστ, παρ'όλα αυτά κατάφερε να προβληθεί μέχρι και στο φεστιβάλ των Καννών. Με μια ιστορία που θυμίζει άλλες κλασσικές σάγκα οικογενειών γκάγκστερ του δυτικού κινηματογράφου, όπως "Ο Νονός", δίνει την δική της παραλλαγή, με πρωταγωνιστές τους φτωχοδιάβολους του ινδικού υπόκοσμου, και τις απελπισμένες τους προσπάθειες πρώτα να επιβιώσουν και έπειτα να ανέβουν την σκάλα της κοινωνικής καταξίωσης.
Είναι η πρώτη φορά που βλέπω σε ταινία το θέμα του πολυσυζυγικού γάμου των μουσουλμάνων στην Ινδία, και μου άρεσε η ρεαλιστική αυτή "πινελιά". Ο τρόπος που μας παρουσιάζει τις δύο γυναίκες του πρωταγωνιστή, τους ισχυρούς χαρακτήρες τους, τις σχέσεις τους με το άλλο τους μισό αλλά και μεταξύ τους, είναι εντελώς γήινος και πιστευτός. Καμιά από τις δύο δεν είναι υπομονετική Πηνελόπη, σε καμιά δεν αρέσει ο ρόλος που τις βάζει η μοίρα να παίξουν, και μερικές σκηνές πραγματικά ξεχειλίζουν το μίσος και την απελπισία που κάθε άνθρωπος θα ένιωθε αν έμπλεκε σε μια τέτοια κατάσταση.
Η ταινία όμως έχει και χιούμορ, και το πιο πολύ γέλιο για μένα το έβγαλε η ενναλακτική ματιά στον κινηματογραφικό λαβ-στόρι. Όλοι ερωτεύονται, και μάλιστα βαθιά και παθιασμένα, αλλά τα τριαντάφυλλα και τα τοπία στην Ελβετία δεν έχουν θέση εδώ... Το μπολλυγουντιανό ρομάντζο αποδομείται, για να ανασυντεθεί, από τα ίδια συστατικά μέρη, σε κάτι άλλο, ολίγον τι τραγελαφικό. Η σεκάνς όπου ο Nawaz Siddiqui συναντά για πρώτη φορά την αγαπημένη του, είναι διαμάντι!
Είναι η πρώτη φορά που βλέπω σε ταινία το θέμα του πολυσυζυγικού γάμου των μουσουλμάνων στην Ινδία, και μου άρεσε η ρεαλιστική αυτή "πινελιά". Ο τρόπος που μας παρουσιάζει τις δύο γυναίκες του πρωταγωνιστή, τους ισχυρούς χαρακτήρες τους, τις σχέσεις τους με το άλλο τους μισό αλλά και μεταξύ τους, είναι εντελώς γήινος και πιστευτός. Καμιά από τις δύο δεν είναι υπομονετική Πηνελόπη, σε καμιά δεν αρέσει ο ρόλος που τις βάζει η μοίρα να παίξουν, και μερικές σκηνές πραγματικά ξεχειλίζουν το μίσος και την απελπισία που κάθε άνθρωπος θα ένιωθε αν έμπλεκε σε μια τέτοια κατάσταση.
Η ταινία όμως έχει και χιούμορ, και το πιο πολύ γέλιο για μένα το έβγαλε η ενναλακτική ματιά στον κινηματογραφικό λαβ-στόρι. Όλοι ερωτεύονται, και μάλιστα βαθιά και παθιασμένα, αλλά τα τριαντάφυλλα και τα τοπία στην Ελβετία δεν έχουν θέση εδώ... Το μπολλυγουντιανό ρομάντζο αποδομείται, για να ανασυντεθεί, από τα ίδια συστατικά μέρη, σε κάτι άλλο, ολίγον τι τραγελαφικό. Η σεκάνς όπου ο Nawaz Siddiqui συναντά για πρώτη φορά την αγαπημένη του, είναι διαμάντι!
 |
| Θεός... τον λατρεύω, παίζει πάντα τέλεια... |
Αυτό που σε παρασύρει όμως μέσα στο σύμπαν της ταινίας είναι η ατμόσφαιρά της, αυτή η αίσθηση της "ινδικότητας" που γίνεται απόλυτα πιστευτή έτσι όπως παρουσιάζεται: το χωριό με τις καλύβες, η μόλυνση του Μπενάρες, τα φαγητά, τα ρούχα, όλα δημιουργούν ένα πανόραμα της επαρχιακής Ινδίας. Κάτι παρόμοιο με αυτό που προσπάθησε να δημιουργήσει και το Delhi-6, αλλά εδώ, λειτουργούν όλα με έναν πιο πειστικό τρόπο, σαν μέρος του σχεδίου του σκηνοθέτη, και όχι σαν τουριστική ατραξιόν του φιλμ. Σε αυτό βασικό ρόλο παίζει η κινηματογράφηση: κάθε πλάνο είναι στήμενο τόσο καλά, που η σύνθεση δίνει μια αίσθηση κλασσικού.
Τα τραγούδια είναι επίσης καταπληκτικά!
Τα τραγούδια είναι επίσης καταπληκτικά!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου